De kaart met de regio's van Turkije toont de omliggende gebieden en provincies van Turkije. Deze administratieve kaart van Turkije stelt u in staat om de regio's van Turkije in Azië te kennen. De kaart met de regio's van Turkije is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Het eerste Aardrijkskundecongres dat tussen 6 en 21 juni 1941 in Ankara werd gehouden, verdeelde Turkije in zeven regio's na lange discussies en werk. Deze geografische regio's, zoals u kunt zien in Turkije regio's kaart werden gescheiden op basis van hun klimaat, locatie, fauna en de flora, de menselijke habitat, agrarische diversiteit, transport, topografie en ga zo maar door. Aan het eind werden 4 zijregio's en 3 binnenregio's genoemd op basis van hun buurt tot aan de vier zeeën Turkije en posities in Anatolië. De meeste steden grenzen binnen het grondgebied van een enkele regio, maar kunnen soms binnen twee, zelfs drie regio's zijn (zoals Sivas, Afyon, Kahramanmaras). Bij benadering Reële grond bezet door de regio's binnen het totale grondgebied van Turkije, gebaseerd op (ongeveer) Reële 814.000 km2 gezien de topografische formaties in plaats van Geprojecteerde 780.500 km2 (301.353 vierkante mijl)

Zittend in het noordwesten van Turkije, omvat de Marmara regio zoals het op de kaart van Turkije staat, Istanboel, de grootste, meest bevolkte en drukste stad van het land. Buurt van de Egeïsche regio in het zuiden, zwarte zee in het oosten en begrensd door Griekenland en Bulgarije, de bewoners genieten ook van de prachtige Egeïsche en Marmara zee. Met de langste kustlijn, de Egeïsche regio ontleent zijn naam aan de Egeïsche Zee. Drie centrale provincies; Aydin, Izmir en Mugla onderscheiden zich als sterke performers voor reizigers en expats die in Turkije wonen en onroerend goed kopen. Het succesverhaal van Turkije bestrijkt de hele zuidkust, het Middellandse Zeegebied. Uitblinken in alle gebieden van het leven, het maakt een brullende handel in het toerisme, buitenlandse onroerend goed, onderwijs en algemene zaken. Met een oppervlakte van iets meer dan 59.000 vierkante kilometer, in de geschiedenis, zat de zuidelijke Anatolische regio aan de rand van Mesopotamië, waarvan sommigen zeggen dat het de geboorteplaats van beschavingen was.

De hele noordkust van het Zwarte Zeegebied is de rijzende ster van Turkije. Decennia lang, terwijl het zuiden en westen van het land een bloeiend toerisme en een bloeiende vastgoedsector ontwikkelden, bleef de Zwarte Zee buiten schot. In het hart van het land, de centrale Anatolische regio zoals het in Turkije regio's kaart vermeld heeft vele attributen om over op te scheppen. Ten eerste, de regering heerst vanuit Ankara, de hoofdstad. Ten tweede hebben veel Turken veel respect voor de Anitkabir, die het graf van Mustafa Kemal Atatürk bezit, die de Republiek heeft gesticht. De regio Oost-Anatolië, die het grootste deel van Oost-Turkije omvat, is niet populair in de reguliere buitenlandse reisindustrie, maar de afgelopen tien jaar hebben de Turken meer belangstelling getoond voor het verkennen van de vlakke vlaktes die grenzen aan Irak, Iran, Azerbeidzjan, Armenië en Georgië.

De politieke kaart van Turkije toont de regio's en provincies van Turkije. Op deze administratieve kaart van Turkije kunt u regio's, administratieve grenzen en steden van Turkije in Azië laten zien. De politieke kaart van Turkije is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

De politiek van Turkije vindt plaats in een kader van een strikt seculiere parlementaire representatieve democratische republiek, waarbij de premier van Turkije het hoofd van de regering is, en van een meerpartijenstelsel. De president van Turkije is het staatshoofd dat een grotendeels ceremoniële rol vervult, maar met aanzienlijke reservebevoegdheden. Het politieke systeem van Turkije is gebaseerd op een scheiding der machten zoals dat in de politieke kaart van Turkije is weergegeven. De uitvoerende macht wordt uitgeoefend door de Raad van Ministers. De wetgevende macht ligt bij de Grote Nationale Vergadering van Turkije. De rechterlijke macht is onafhankelijk van de uitvoerende en de wetgevende macht. De huidige grondwet werd op 7 november 1982 na het Turkse constitutionele referendum goedgekeurd.

De Turkse grondwet en de meeste mainstream politieke partijen zijn gebaseerd op de volgende beginselen, zoals die in de politieke kaart van Turkije worden genoemd: Kemalisme, Laicisme, Modernisering. Ook andere politieke ideeën hebben de Turkse politiek en de moderne geschiedenis beïnvloed. Van bijzonder belang zijn: Conservatisme, Neo-liberalisme, Islamisme, Pan-Turkisme, Socialisme, Communisme, Anarchisme. Deze principes zijn het continuüm waarrond verschillende - en vaak snel veranderende - politieke partijen en groeperingen campagne hebben gevoerd (en soms ook gevochten). Op een oppervlakkig niveau is het belang dat staatsambtenaren aan deze principes en hun posten hechten te zien in hun reactie op schendingen van het protocol in officiële ceremonies.

Turkije is een parlementaire democratie met een meerpartijenstelsel. Grote partijen zoals u kunt zien in Turkije worden gedefinieerd als politieke partijen die meer dan 10% van de stemmen hebben gekregen bij de laatste algemene verkiezingen (22 juli 2007) en/of vertegenwoordigd zijn in het parlement. Minder belangrijke partijen worden gedefinieerd als politieke partijen die hebben voldaan aan de eisen van het Hoogste Verkiezingscomité (Yüksek Seçim Kurulu in het Turks, afgekort YSK) en waarvan de namen op de stembiljetten zijn vermeld.

Op de landkaart van Turkije staan alle departementen en regio's van Turkije aangegeven. De landkaart van Turkije stelt u in staat om gebieden en steden van Turkije te kennen. De landkaart van Turkije is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Turkije is verdeeld in 81 staten zoals het in de Turkse statenkaart is aangegeven, in het Turks il genoemd (meervoud is zieker, zie Turks alfabet voor kapitalisatie van i). De staten zijn verdeeld in een aantal verschillende districten. Elke staat heeft een regeringsgebied (il merkezi) in het centrale district (merkez ilçe), en kan andere districten omvatten (ilçe enkelvoud, ilçeler meervoud). In alle gevallen, op drie na, draagt het regeringsgebied dezelfde naam als de staat. De uitzonderingen zijn Antakya (in Hatay), Izmit (in Kocaeli) en Adapazari (in Sakarya). Een staat wordt beheerd door een benoemde gouverneur (vali), en werd vroeger een "gouvernement" (vilayet) genoemd.

Turkije staten zoals het wordt genoemd in Turkije staten kaart zijn als volgt: Adana, Adıyaman, Afyonkarahisar, Ağrı, Aksaray, Amasya, Ankara, Antalya, Ardahan, Artvin, Aydın, Balıkesir, Bartın, Batman, Bayburt, Bilecik, Bingöl, Bitlis, Bolu, Burdur, Bursa, Çanakkale, Çankırı, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Düzce, Edirne, Elazığ, Erzincan, Erzurum, Eskişehir, Gaziantep, Giresun, Gümüşhane, Hakkâri, Hatay, Iğdır, Isparta, İstanbul, İzmir, Kahramanmaraş, Karabük, Karaman, Kars, Kastamonu, Kayseri, Kilis, Kırıkkale, Kırklareli, Kırşehir, Kocaeli, Konya, Kütahya, Malatya, Manisa, Mardin, Mersin, Muğla, Muş, Nevşehir, Niğde, Ordu, Osmaniye, Rize, Sakarya, Samsun, Şanlıurfa, Siirt, Sinop, Şırnak, Sivas, Tekirdağ, Tokat, Trabzon, Tunceli, Uşak, Van, Yalova, Yozgat, Zonguldak.

Turkije-staten dragen meestal dezelfde naam als hun provinciale hoofdsteden, ook wel het centrale district genoemd; uitzonderingen op deze gewoonte zijn de staten Hatay (hoofdstad: Antakya), Kocaeli (hoofdstad: İzmit) en Sakarya (hoofdstad: Adapazarı). Staten met de grootste bevolking zoals je kunt zien in Turkije statenkaart zijn Istanbul (13 miljoen), Ankara (5 miljoen), İzmir (4 miljoen), Bursa (3 miljoen) en Adana (2 miljoen). In totaal hebben 19 staten een bevolking van meer dan 1 miljoen inwoners en 20 staten hebben een bevolking tussen 1 miljoen en 500.000 inwoners. Slechts twee staten hebben minder dan 100.000 inwoners.